Graduation

Na het veterstrikbewijs, zwemdiploma's, eindexamen, rijbewijs en de meestertitel, weer een grote stap: Master of Arts. Hoewel ik in de zomer nog twee vakken moet halen, mocht ik al wel aan de graduation ceremonie deelnemen. Dat zegt iets over het vertrouwen dat ze in mij hebben...of iets over de moeilijkheid van de vakken.

Anyways, het hele spektakel begon op zondag ochtend 09:00 uur (!). Samen met al mijn klasgenoten, de rest van de master en bachelor studenten van de School of Communication en die van de School for International Services, ouders, vrienden, buren, burgers en buitenlui vulden we de gymzaal: een kleine 2000 man.














Vervolgens het volkslied --ik was een van de weinige die meezong-- een gebed, waaraan ik dan weer niet deelnam, toespraken van de president van de school, de dean en nog een hele riedel lui die ik nog nooit eerder gezien had.


















Daarna was mijn klasgenoot Brendan aan de beurt. Het is een hele eer als je wordt uitgekozen om de zaal te mogen toespreken tijdens graduation en hij vertelde een van de weinige leuke verhalen. Toen was het tijd voor het echte afstuderen.

We mochten allemaal het piefje op onze pet (dat heeft een naam, maar die ben ik vergeten) van links naar rechts hangen (of andersom, ook vergeten) ten teken dat we zijn afgestudeerd. Ik had me verheugd op het petje gooien, maar daar doet AU niet aan. Volgende keer dan maar.














Met je naam op een kaartje wordt je richting het podium geleid. Je geeft je kaartje af, je naam wordt opgelezen en afhankelijk van de hoeveelheid vrienden en familie kan je mensen horen juichen.














De ceremonie --die bijna drie uur duurde-- werd afgesloten met een typisch Amerikaanse doedelzakband.

Helemaal klaar voor de receptie met broodjes en limonade. Het blijft natuurlijk Amerika, dus bier is no go. Gelukkig is er een kroeg in de buurt van campus.