Zwijgen is goud

Staatssecretaris Frans Timmermans deed uitgebreid verslag van een besloten vergadering tijdens de Midden Oosten conferentie in Annapolis. Gevolg: een diplomatieke rel en een wijze les in Amerikaanse journalistiek.

Het was voorpaginanieuws in het hele land: minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice vergelijkt Amerikaanse segregatie met het Palestijnse-Isrealische conflict.

“I know what its like to hear that you can't use a certain road or pass through a checkpoint because you are a Palestinian. I know what it is like to feel discriminated against and powerless."

"Like Israelis, I understand what it's like to go to sleep not knowing if you will be hurt in an explosion, the feeling of terror walking around your own neighborhood, or walking to your house of prayer.”

De quotes van Rice waren afkomstig van de Nederlandse vertegenwoordiger op de bijeenkomst, Frans Timmermans. Maar dat was nog niet alles wat hij de Washington Post vertelde. Hij voegde eraan toe dat de Arabische delegatie de hand weigerde te schudden van de de Isrealische minister van Buitenlandse Zaken, Tzipi Livni, “alsof ze Dracula's zusje was.” Ze vroeg hen te stoppen haar “als een leproos te behandelen,” aldus de staatssecretaris.

Grote paniek de dag erna. Het Israelische ministerie van Buitenlandse Zaken ontkende alles. De persman op de Nederlandse ambassade ontbrak die avond op een lezing op de residentie van de ambassadeur, omdat hij volgens collega's de hele dag bezig was de brand te blussen.

Timmermans heeft een wijze les Amerikaanse journalistiek gekregen. Hopelijk voor hem neemt hij in de toekomst een voorbeeld aan de “U.S. officials,” die ook in het stuk geciteerd werden. Zij gaven aan niet met naam genoemd te willen worden, omdat zij niet over Rice's toespraak mochten praten. Desalniettemin geeft het te denken dat iemand zich geroepen voelt verslag te doen van een vergadering die achter gesloten deuren plaats vindt. Hoogstwaarschijnlijk was voor Timmermans de verleiding de voorpagina van de Washington Post te halen groter dan het besef dat hij zijn mond had moeten houden.