Obama onder vuur

Hillary Clinton klaagde lange tijd dat journalisten pers Barack Obama een voorkeursbehandeling gaven. Zij vindt dat de media het proces van fundraiser Antoin “Tony” Rezko daarom uitvoerig moet behandelen. Deze manipulatiepoging dient echter genegeerd te worden.

Het amusementsprogramma Saturday Night Life nam de vermeende soepele mediabehandeling van Obama op de hak. Tijdens een debat kreeg het Clinton typetje de ene na de andere lastige vraag; het Obama typetje werd alleen gevraagd of hij lekker zat en of hij een extra kussen wilde.

"I told you so," was Clinton's reactie. Zij greep de grap met beide handen aan om duidelijk te maken wat zij al maanden probeerde te vertellen. De media was net zo onder de invloed van Obama's rethoriek als de kiezers. Terwijl zij zich moest verantwoorden over belastingpapieren waar de pers maar geen inzage in krijgt, gaven journalisten hem "an easy ride."

De media trok zich deze kritiek aan en de afgelopen dagen vroegen "talking heads" elkaar of Clinton misschien gelijk had. Hoe hard de journalisten het ook spelen, als hun objectiviteit in twijfel wordt getrokken komen ze in actie.

Het proces van Tony Rezko daarom als geroepen. Deze voormalige Obama fundraiser staat terecht wegens omkoping en het aannemen van steekpenningen. In 2004 doneerde hij $10,000 aan Obama's senaatscampagne en in deze campagne gaf hij de presidentskandidaat $150,000. Obama's campagneteam heeft dat geld inmiddels aan het goede doel overgemaakt, maar daarmee is de zaak nog niet afgelopen.

In 2005 kochten de Obama's met hulp van Rezko`s vrouw een huis dat ze zelf niet konden betalen. Hoewel er weinig aan de hand lijkt - Obama kreeg een goede deal van een bekende die op dat moment brandschoon leek - is de transactie voor de pers aanleiding om in zijn verleden te duiken. In de berichtgeving gaat de pers, aangespoord door Clinton's campagneteam, echter net zoveel in op Rezko's proces als hun eigen handelen.

Uit deze zelfbevlekking zal niets goeds voortkomen. Als de media de zaak uitvoerig gaat verslaan lijken ze naar Clinton's pijpen te dansen. Het feit dat Obama hoogstwaarschijnlijk niets te verwijten valt kan tot tot de beschuldigingen"mediahype" en "hetze" leiden. Obama kan aangrijpen om journalisten tot een nieuwe zelfanalyse te dwingen. Als ze wel naar Clinton luisteren en niet naar hem, gooien ze hun objectiviteit alsnog te grabbel.

Het is echter niet gek dat de pers meer aandacht besteed aan Clinton's verleden. Sinds 1992 staat ze in de publieke belangstelling. Affaires, politieke blunders en misstappen die Bill beging als president - en die ook haar worden aangerekend - zijn al eens breed uitgemeten en makkelijker in de herinnering te brengen. Bovendien hoort een deel van dat verleden tot de openbaarheid: de president en de first zijn uiteindelijk ook maar gewoon ambtenaren.

Dat Clinton de pers nadrukkelijk vraagt de Rezko zaak te onderzoeken is een begrijpelijke tacktiek. Zij doen het vuile werk en zij is gevrijwaard van "dirty politics." Dat ze de echter denkt de media te kunnen manipuleren is belachelijk. Journalisten worden betaald om de onderste steen boven te halen. Is er niets te melden, dan is er niets te melden.De pers moet niet eens ingaan op haar verzoek om - op basis van journalistieke objectiviteit - zijn wandelgangen evenveel aandacht te geven als de hare.

Bovendien, wie op basis van zijn - of haar - uitgebreide publieke verleden over meer ervaring claimt te beschikken moet niet gek opkijken als dat verleden vervolgens zorgvuldiger onder de loep wordt genomen.