De punten zijn binnen

Wat is de overeenkomst tussen het Nederlands elftal in de wedstrijd tegen Noorwegen en Barack Obama's optreden in het laatste debat? Het sprankelt niet vaak, maar het ziet er verzorgd uit en dankzij een paar goede bewegingen zijn de punten binnen.

Het was zelfs voor de trouwste Obama supporter duidelijk: het eerste half uur was voor McCain. Dat was niet alleen het gevolg van Obama's stroperige optreden na zijn sterke openingstatement; McCain vlamde op eigen kracht, legde verbanden en was voor het eerst in staat een helder betoog over zijn economische plannen te houden.

Een grote rol was daarin weggelegd voor een zwevende kiezer met wie Obama een paar dagen voor het debat op een campagnebijeenkomst sprak. McCain introduceerde deze man - een loodgieter uit Ohio met de onwaarschijnlijke naam Joe Wurzelbacher - als het symbolische slachtoffer van Obama's belastingplannen. Wurzlerbacher werd al snel door beide kandidaten liefkozend "Joe the Plumber" genoemd, en hij zal vanaf morgen een regelrechte internet- en mediahit zijn. Zijn naam viel meer dan 10 keer in 90 minuten.

Joe betekende echter ook de ommekeer in het debat. McCain bleef te lang op hem hameren en vergat daardoor Obama, die zo ruimte kreeg om orde op zaken te stellen.

Obama sloeg vervolgens drie keer genadeloos toe. Zijn plannen voor het onderwijs, gezondsheidszorg en energie waren helder, onderbouwd en oplossingsgericht. Terwijl hij aan het woord was, werd McCain - op de andere helft van het televisiescherm - zichtbaar bozer. Hij rolde met zijn ogen, bewoog zijn wenkbrauwen en straalde precies datgene uit wat Obama's reclames hem verwijten, "McCain is een heethoofd en zo iemand kunnen we op dit moment missen als kiespijn." En denk vooral niet dat de non-verbale reactie van een kandidaat onbelangrijk is: in 2000 zuchtte Al Gore zo vaak en diep bij Bush' s antwoorden dat hij als een betweterige wijsneus overkwam.

Obama bewees ook weer eens het meest media savy te zijn. Hij keek in de camera en sprak de kijkers - en dus de kiezers - direct toe. Zei McCain dingen waar hij het niet mee eens was, dan lachte hij breed of schudde zachtjes 'nee' met zijn hoofd. Zelfs toen de moderator hem vroeg wat hij van Sarah Palin vond, bleef Obama positief. Op vele lippen moet een tirade hebben gebrand over McCain's keuze, maar Obama prees de manier waarop ze de Republikeinse achterban enthousiasmeert. Zo bevestigde hij zijn reputatie als Mr. Cool aan wie men zonder probleem het Witte Huis kan toevertrouwen.

En dat is wat er gaat gebeuren: vanaf morgen, terwijl de krantenkoppen Obama tot winnaar zullen verklaren, gaat zwevend Amerika met dit debat in het achterhoofd zijn keuze maken. Met nog 19 dagen te gaan zeggen drie gewonnen debatten misschien evenveel als Oranje`s negen punten halverwege de kwalificatie, maar gezien het optreden tot nu toe en het puntverlies van de concurrentie is het presidentsschap net zo binnen handbereik als de WK deelname.