Obama beloont zijn geldschieters

Feestje hier, cultureel evenementje daar en een statig onderkomen om buitenlandse collega's de ogen uit te steken. Het leven als ambassadeur is zo gek nog niet. Totdat de volgende post Oezbekistan blijkt te zijn. Dat probleem weet het Amerikaanse corps diplomatique handig te omzeilen.

Sinds de dagen van President Kennedy is het traditie dat ongeveer een derde van alle ambassadeursposten naar politieke geldschieters gaat. Hierbij geldt: hoe meer iemand heeft opgehaald hoe belangrijker de functie of hoe aangenamer de bestemming. En het benoemingsbeleid van Obama is op deze regel geen uitzondering.

Zo is de beoogde hoogste Amerikaanse vertegenwoordiger in Groot-Britannië Louis Susman. Deze zakenman uit Chicago bracht de afgelopen jaren $735.000 binnen voor de Democratische zaak – hij was zelfs zo goed in het binnenharken van geld dat hij de bijnaam “De Stofzuiger” kreeg. Charles Rivkin, genomineerd om ambassadeur in Frankrijk te worden, sleepte zo`n $500.000 voor Obama's campagne in de wacht; en om helemaal zeker te zijn deed hij er nog $300.000 bij voor diens inauguratie commissie.

Advocatenkantoor CEO John Roos kan voor zijn bijdrage van $545.000 Silicon Valley voor Tokio inruilen. En Daniel Rooney, eigenaar en voorzitter van de zesvoudige American Football Super Bowl winnaar de Pittsburgh Steelers, kan ook op huizenjacht. Zijn $150.000 bezorgde hem een nieuwe baan in Ierland. Op het eerste oog niet zo spannend, maar toch leuk gezien Rooney's Ierse roots.

Professionele diplomaten zien deze benoemingen met lede ogen aan. Zij vinden dat hun vak te grabbel wordt gegooid als Amerika door de hoogste bieder wordt vertegenwoordigd. Vorig jaar schreven zij toen nog kandidaat en senator Obama een brief waarin ze hem op het hart drukten voortaan nog maar 10 procent van alle posten aan donoren te geven.

Dat hij dat niet doet is niet alleen geen “change we can believe in,” het is ook “a little perplexing,” aldus de president van de American Academy of Diplomacy Ronald Neumann. “Dit beloningsstelsel is illegaal gemaakt voor overheidsbanen omdat we inhoud belangrijk vinden. We doen het niet in het leger, dus waarom wel voor ambassadeursposten?”

Begrijpelijke kritiek; maar dat betekent niet dat Obama er naar moet luisteren. Deze donoren hebben bewezen dat ze zaken kunnen regelen, hebben een netwerk om u tegen te zeggen en staan op goede voet met de president. En dat geen feestje op de ambassade compleet is zonder Ferrero Roche, ach daar komen ze vanzelf wel achter.