Ik kwam aan en toen...

In de zomer van vorig jaar verhuisde ik naar DC. Sinds mijn eerste bezoek aan Amerika in 1998 wilde ik hier een tijd wonen en deel uit maken van de wereld die ik net ontdekt had. Het duurde een paar jaar, maar sinds enige tijd kan ik mij Washingtonian noemen. Het starten van deze blog duurde ook een tijd.

Hoewel je van een aankomend journalist - ik volg een Masters opleiding Journalistiek- mag verwachten dat hij elke dag iets te schrijven heeft, ging er tijd overheen voordat ik een vinger op de Amerikaanse samenleving kon leggen. Zoals gezegd, iedereen heeft een mening over dit land. Maar breng die maar eens onder woorden.

Nu heb ik het gevoel dat ik dat beter kan dan toen ik hier aankwam. Ik houd ervan dingen zelf te zien in plaats van ze van anderen aan te nemen. Ik geloof pas dat Amerikanen vriendelijk zijn als ik uit mezelf een praatje in de lift maak omdat "zij dat ook altijd doen." Pas toen mijn fietszadel voor de derde keer gestolen was, was ik het eens met hen die me waarschuwden dat " DC een hele criminele stad is." Toen een Amerikaan uitlegde dat een terrorist iemand is " who does not love freedom" begreep ik waarom de War on Terror een vergissing is.

Mijn programma eindigt in de zomer. Tot die tijd zal ik regelmatig berichten uit DC. Over politieke beslissingen met ver strekkende gevolgen; over gesprekken die ik voer met Amerikanen en niet-Amerikanen over Amerika; over dingen me op-, tegen- en meevallen. Kortom over alles wat dat land en deze stad te bieden heeft.