En dat is drie

Mitt Romney heeft eindelijk zijn overwinning te pakken en na drie voorverkiezingen heeft de Republikeinse partij evenveel winnaars. Democraten genieten ondertussen van die onderlinge verdeeldheid.

Voor Romney was de overwinning deze week hard nodig. Een jaar lang richtte hij zijn gelikte campagne en dito strategie op Iowa, New Hampshire en Michigan. De voormalige gouverneur van Massachusetts en multimiljonair spendeerde een veelvoud van zijn tegenstanders en legde miljoenen uit zijn eigen zak bij.

Maar het liep anders dan gepland. In Iowa kwam Mike Huckabee uit het niets die het goud brutaal voor zijn neus wegkaapte. Romney ging een ietwat aangeslagen maar vol goede moed richting New Hampshire om daar door John McCain bestolen te worden.

De Mitt Express werd daarop bijgesteld. Romney veranderde zijn boodschap, verklaarde zich tot "an agent of change" en hamerde in het door economische crises geplaagde Michigan op zijn talent als zakenman. Vol jeugdsentiment vertelde hij over zijn jonge jaren in de staat en hij greep het gouverneurschap van zijn vader in de jaren zestig aan om kiezers over te halen weer een Romney te steunen. En met succes; hij versloeg Huckabee en McCain en hij lijkt eindelijk op de goede weg naar te zitten.

Maar er zit een luchtje aan zijn overwinning. Democraten zouden in eerste instantie op dezelfde dag voorverkiezingen in Michigan houden, maar die gingen door een ruzie tussen de landelijke partijtop en de lokale Democratische partij anders dan gepland. De Democratische kandidaten, met uitzondering van Hillary Clinton, hadden namelijk na de ruzie besloten Michigan te boycotten.

Niet-partij gebonden inwoners van Michigan die op een andere Democraat dan Clinton wilden stemmen leken geen kant op te kunnen. Maar als ze hun favoriet niet sterker konden maken, konden ze hun uiteindelijke tegenstander - de Republikeinse presidentskandidaat, wie dat ook mag worden - zwakker maken. Supporters van Barack Obama en John Edwards in Michigan riepen daarom onafhankelijke, pro-Democratische kiezers Romney te steunen. Zo zou de Republikeinse partij zich niet eensgezind achter McCain of Huckabee kunnen opstellen, maar verder verdeeld raken. De hoop is dat Republikeinse kandidaten daardoor nog langer bezig zijn met modder naar elkaar te gooien en dat geen van hen zijn blik al op de eindstrijd kan richten.

De Amerikaanse politiek met twee partijen lijkt simpel, maar in een democratie waar zoveel tientallen miljoenen een stem hebben en waar kiezers bereid zijn tot dergelijke strategische Realpolitik is die visie te kort door de bocht.