Zieke communicatie

Amerikaanse medicijnmakers zijn begaan met het lot van hun patienten. Zolang ze tenminste ziek genoeg zijn om de angstaanjagende farmaceutische reclames te geloven.

De Amerikaanse farmaceutische industrie geeft jaarlijks twee keer meer uit aan marketing dan aan R&D, blijkt uit een recent onderzoek. Nu lijkt $60 miljard voor promotie veel geld, maar de tijd dat medicijnen zichzelf verkochten is voorbij. Voor alles bestaat inmiddels een vaccin en levensbedreigende ziektes zijn zo goed als genezen. Dat is prachtig nieuws, behalve als je een farmaceutische fabriek hebt. Om je bedrijf gezond te houden heb je patiënten nodig.

Gelukkig werkt het systeem mee: één op de zeven Amerikanen is onverzekerd. Voor hen is voorkomen niet alleen beter dan genezen. Het is de enige oplossing die ze kunnen betalen. Recepten, spreekuren en controles zijn onbetaalbare luxeproducten. Bij gebrek aan professionele hulp moeten deze mensen zelf voor dokter spelen; en de farmaceutische industrie is zo vriendelijk deze amateur artsen met de diagnose te helpen.

Als een leek denkt dat hij gewoon wat kriebel heeft, vertellen de marketeers van de farmaceutische industrie dat het Winter Itch Allergy is; als iemand `s avonds in bed met zijn benen beweegt, is dat Restless Leg Syndrome; en een schraal gevoel aan je voeten is een Athlete’s Foot.

Dit zijn stuk voor stuk ongemakken en symptomen waar men vroeger achteloos de schouders over ophaalde. Maar omdat de farmaceutische industrie graag medicijnen tegen deze kwalen aan de man wil brengen, worden miljarden gespendeerd om ze als ernstige ziektes met potentieel dodelijke gevolgen te positioneren. Hoe meer alle 47 miljoen onverzekerde Amerikanen als allesvrezende hypochonders door het leven gaan, des te groter is hun behoefte aan geneesmiddelen.

Zo bekeken is het logisch dat medicijnmakers meer geld aan marketing dan aan onderzoek uitgeven. Iemand genezen is makkelijk; mensen ziek maken, dat is de kunst.