Bush's erfenis

Hij trekt de komende 100 dagen nog aan de touwtjes, dus als President Bush iets zegt wordt er geluisterd. Zelfs als hij meer over zijn erfenis dan actuele problemen praat.

Bush speelde vanochtend een thuiswedstrijd. De Chamber van Commerce - waar hij zo`n 300 man toesprak - ligt recht tegenover het Witte Huis. Het onderwerp is hem inmiddels vertrouwd: de economie. Ook zijn manier van spreken was weinig verrassend: vol zelfvertrouwen sprak hij zijn optimisme uit over het bedwingen van de financiele crisis; en zo af en toe trackteerde hij het publiek op een dikke grijns.

Voor de aandachtige toehoorder ging het verhaal echter over iets anders: Bush's erfenis. De financiele crisis, zo zei Bush, "started a decade ago." Oftewel, een deel van de schuld ligt bij President Clinton. "Onder normale omstandigheden ben ik voor de vrije markt," zo ging hij verder."But tough times call for tough measures." Oftewel, hij is nog steeds dezelfde "fiscal conservative" die hij altijd is geweest en de uit de klauwen gelopen uitgaven van de afgelopen acht jaar zijn vervelend, maar helaas broodnodig. Het aanpassen van het Amerikaanse 20ste eeuwse financiele stelsel moet 'priority zijn for the next president," Oftewel, het probleem is groter dan één president aankan.

De manier voor Bush om beter beschreven te worden in geschiedenisboeken dan in de krant van vandaag is als zijn politiek tijd krijgt om uit te kristaliseren. En dat lukt alleen als McCain op 4 november wint. Bush gaf daarom zonder zijn naam te noemen Obama een subtiele sneer en herhaalde McCain's voornaamste argument tegen Obama, "There's no excuse to raise taxes, because it will make the problems worse." Ook haalde Bush McCain's opmerking aan uit het laatste debat en sprak over het belang van vrije-handelsverdragen met Colombia en Zuid-Korea; landen waarmee Obama opnieuw om de tafel wil gaan zitten en waar McCain zijn tegenstander woensdagavond hard op aanviel.

Om de schijn van inmenging met de campagne tegen te gaan sloot Bush af met de verzekering dat er in een crisissituatie als deze geen sprake is van "political motives." Hij heeft daarin gelijk: het enige dat Bush nog heeft zijn "personal motives."