Niet te missen kans

Deel drie uit de serie waarin mensen vertellen hoe zij aan een Amerikaanse werkvergunning kwamen.

Ze hield er al lang rekening mee, maar toch kwam de verhuizing onverwacht, zegt Huyen Pham (35). “Mijn ouders wilden naar Amerika omdat we hier familie hebben. Via mijn oom en tante vroegen zij een green card aan, maar ze stonden wel eerst zo`n 12 jaar op een wachtlijst.” Voor dergelijke aanvragen via familie geldt de regel: hoe groter de mate van afhankelijkheid des te eerder je er één krijgt.

Toen haar ouders' aanvraag werd goedgekeurd, kwam Pham ook in aanmerking voor een green card, wat weliswaar opnieuw 8 jaar duurde. “Maar ik moest wel binnen twee jaar beslissen, anders vervalt het aanbod, Het verkrijgen van een green card ziet de Amerikaanse immigratiedienst als een recht. En dat vervalt als ik er geen gebruik van zou maken.”

Hoewel ze Nederland mist, was het een bewuste keuze om te gaan. “Ik mag hier wel werken, maar als Nederlandse belastingadviseur weet ik niets van het Amerikaanse stelsel. Maar ik wilde de ervaring niet missen. En we kregen er veel voor terug. Zoals wij wonen bijvoorbeeld. ”

Pham kon niet zomaar vertrekken. “Ik moest mijn vriend Patrick overtuigen en hij was best anti-Amerikaans. En hij moest vervolgens zijn werkgever vragen hem naar Amerika te sturen. De green card geldt namelijk alleen voor mij. Gelukkig kunnen consultants overal werken”

Na twee jaar weet Pham nog niet of ze wil blijven. “Maar ons zoontje is Amerikaan. Als we ooit terug willen naar Amerika kan hij een nieuwe green card voor ons sponsoren als hij 21 is. Alhoewel, tegen die tijd zijn wij 65,” voegt ze er lachend aan toe.

Pham is inmiddels getrouwd en woont met haar man en twee kinderen in Washington, D.C. Als zijn werkvergunning over een jaar afloopt kan die met drie jaar verlengd worden; of hij daar gebruik van gaat maken weten Pham en hij nog niet.