Race tegen de klok

Deel vier uit de serie waarin mensen vertellen hoe zij aan een Amerikaanse werkvergunning kwamen.

Het aanvragen van zijn L visum ging gepaard met “lichte paniek,” zegt Derck Jan Smits (36), general manager Noord-Amerika voor SNS Property Finance International. “Het duurde allemaal lang omdat het openen van een kantoor in Amerika voor SNS een nieuwe operatie was. Bij de immigratiedienst maakt men zich dan toch iets meer zorgen, omdat ze bang zijn dat je het allemaal verzonnen hebt. En ondertussen kwam het tijdstip waarop mijn hoogzwangere vrouw niet meer zou mogen vliegen steeds dichterbij.”

Zelfs nadat de aanvraag was goedgekeurd kon Smits niet achter over leunen, zegt hij. “Ik kreeg alle papieren die we nodig hadden om naar het consulaat te gaan 25 dagen voor ons vertrek. Voordat je daar een afspraak kan maken ben je zo 10 dagen verder. Daarna moet op het consulaat alles gecheckt worden en dan moet het ook nog eens teruggestuurd worden. Zo kwamen de visa van mijn vrouw en zoontje drie dagen voordat we zouden vliegen; de mijne werd op vrijdag bezorgd, minder dan 24 uur voordat ons vliegtuig vertrok.”

Smits' L visum is van toepassing bij 'intra-company transfers' en geldig voor één jaar. Verlengen is geen sine cure, zegt hij. “Ze willen een update van het business plan zien. Ze willen weten hoeveel man we hebben aangenomen. We moeten aantonen dat het bedrijf dat we kwamen opzetten realiteit is geworden. Het bij elkaar krijgen van alle juiste papieren kost tijd en daarom zit de Amerikaanse immigratie advocaat die SNS heeft ingehuurd nu al te pushen. En mijn visum loopt pas over vier maanden af.”

SNS zond Smits voor drie jaar uit; en hij woont nu bijna een jaar met zijn vrouw en twee kinderen in een buitenwijk van Washington, D.C. Wat daarna gaat gebeuren hangt af van zijn werkgever en gezin.