Hillary op BZ

Hillary Clinton wordt Amerika's nieuwe minister van Buitenlandse Zaken. Slimme zet of haalt Obama hiermee het paard van Troje binnen?

Het nieuws is officieel nog niet bevestigd, maar volgens insiders heeft Clinton Obama's aanbod geaccepteerd om Condi Rice op te volgen. Dit betekent niet alleen dat de lucht tussen Obama en Hillary na de langste primary cyclus ooit is opgeklaard. Het betekent ook dat alle meer dan 200.000 donoren van Bill's stichting, althans in de ogen van het Obama team, eerlijke mensen zijn; iets waar in Amerika nog wel eens aan getwijfeld werd. En een echtgenoot van een BZ minister die er ongure financiele contacten op na houdt, dat kan natuurlijk niet.

Zonder twijfel is Hillary een goede keus voor BZ. Ze heeft een enorme naamsbekendheid in de wereld en haar man wordt in veel landen op handen gedragen. Ze heeft verstand van zaken, reisde als first lady de hele wereld over en kan in Washington op veel steun rekenen.

Er is echter een maar. Tijdens de primaries zei Hillary dat Obama naief was. Ze maakte gehakt van zijn plan om zonder voorwaarden met de regimes in Cuba, Iran en Noord-Korea te willen praten. Zij stelde een betere kandidaat te zijn om het tegen McCain op te nemen, omdat zij over meer internationele ervaring dan Obama zou beschikken. Wil Obama als president een succesvol buitenlandbeleid voeren, dan moeten ze snel duidelijkheid over de juiste route krijgen.

Ook haalt Obama met Hillary Bill binnen. Hij is zich de laatste jaren blijven profileren op het wereldtoneel, en reist van hot naar her om zich over grensoverschrijdende zaken - met name AIDS en malaria - uit te spreken. Is hij bereid zijn werk op te geven? Gaat hij door? Maar wat als hij het niet eens is met het officiele Amerikaanse beleid? Ook over Bill's rol moeten Obama en Hillary het snel eens worden.

Onenigheid is namelijk dodelijk. Een BZ minister is zo geloofwaardig als het vertrouwen dat hij of zij geniet van de president. Is het voor gesprekspartners duidelijk dat de minister en de president dezelfde taal spreken, dan kan hij of zij daadkrachtige buitenlandse politiek bedrijven. Beschouwen de mensen aan de andere kant van de tafel Hillary als "slechts de minister,' dan kan ze op haar hoofd gaan staan zonder ook maar iets te bereiken.

Obama kennende heet hij over al deze dilemma`s goed nagedacht. En alles wijst erop dat de keuze voor Hillary een slimme zet is. Maar pas achteraf kan pas met zeker worden gesteld dat ze geen paard van Troje was; de ingredienten om haar ministersschap en Obama's buitenlandse beleid te bederven zijn immers ruim voorhanden.