Alpha Phi Kappa Labda Omega

Als corpsbal is het lastig Amerikaanse fraternities serieus te nemen. Ze bestaan pas kort en hebben dus bij voorbaat jongere tradities dan hun Nederlandse tegenhangers. En daar draait het allemaal om, toch? Het gekokketeer met Griekse letters en toga parties is natuurlijk ook zielig. Een echte student draagt jasje dasje, heeft een jaarclub en toga`s zijn voor Quinten.

Maar fraternities draaien om meer dan alleen letters en toga`s. Elke lettercombinatie heeft haar eigen specialisatie. De coole dudes zitten in Alpha Kappa Phi, de lekkere chicx in Delta Omega en de natuurkunde studenten zitten bij Phi Mu Epsilon.

Het aanname beleid klinkt ook bekend. Na een algemene introductietijd waarbij de nieuwe studenten alle verschillende fraternities langs gaan, wordt een aantal studenten uitgenodigd om lid te worden. Daarna volgt de onomtkoombare ontgroening waar niemand over praat: geheime rituelen, opdrachten en afzeiksessies en uiteindelijk het mooie moment dat je erbij zit.

Er wordt een boel gezopen, er zijn sociale verplichtingen en parteeees. Maar waar de leden echt op afgerekend worden, is hun inzet voor de goede doelen die de fraternities geadopteerd hebben. "Make a wish come true", "Feed the hungry", "Help Katrina victims," om een paar voorbeelden te noemen.

Dit houdt in dat leden actief mensen en geld werven. In de zomer gaan ze op zomerkampen met gehandicapte kinderen; ze delen soep uit aan daklozen; ze gaan op bezoek bij bejaarden. Natuurlijk doen ze dit voor hun CV. Niemand maakt er een geheim van dat het goed is voor je toekomst als je je een tijd hebt ingezet voor je medemens.

Nederlanders houden niet van dit gedrag. "Typisch oppervlakkig Amerikaans." Liefdadigheid doe je of met volle overgave of niet. Dat resulteert in professionele organisaties en gemiste kansen. Stel je eens voor : in plaats van miljarden extra investeringen in de zorg, de hulp van 100.000 studenten die eens langs gaan bij een eenzame bejaarde, een middag spelletjes gaan spelen met zieke kinderen of een paar extra handen bieden bij de uitvoering van "meer zorg aan het bed."

De vraag is er; nu het aanbod nog. Het zou goed zijn als Nederlandse werkgevers meer aandacht zouden besteden aan dit soort extra curriculaire activiteiten. En het bier drinken hoeft er niet onder te lijden.