God's stemwijzer

Christelijk-conservatief Amerika voelt zich een roepende in de woestijn. En een eigen presidentskandidaat naar voren schuiven lost ook niets op.

Christelijke, conservatieve Amerikenen zijn jarenlang op hun wenken bediend. Ronald Reagan vroeg - en kreeg - hun steun in ruil voor zijn inzet voor christelijke waarden. Newborn Christian George W. Bush kon zowel in 2000 als in 2004 op de stem van the Religious Right rekenen. Zijn anti-abortus, anti-homohuwelijk en pro-sexuele onthouding agenda sluit naadloos op hun standpunten aan.

In deze presidentscampagne zijn binnenlandse, sociale problemen echter nauwelijks aan de orde. Kandidaten worden gewogen op hun standpunten over Irak, olie, terrorisme en veiligheid. Nu de focus op buitenlandse wereldzaken ligt, voelen christelijke conservatieven zich achtergelaten. "Niemand van de kandidaten heeft tot nu toe de juiste snaar weten te raken," aldus een Christelijke organisatie woordvoerder.

Op alle Republikeinse kandidaten is wel iets aan te merken: Mitt Romney is weliswaar nu tegen abortus, maar sprak zich als gouverneur van Massachusetts uit voor legalisatie. En zijn Mormomengeloof spreekt ook al niet in zijn voordeel.

Rudy Giuliani's standpunten over het homohuwelijk en stamcel-onderzoek zijn te liberaal; bovendien is hij, met twee huwelijken achter de rug, ook niet het christelijke, conservatieve schoolvoorbeeld waar men naar op zoek is.

Fred Thompson stelde teleur door zich niet vierkant achter een federaal verbod op homohuwelijken te stellen. John McCain noemt zich weliswaar oer-conservatief, maar zijn standpunten laten zich ook niet in 100 procent voor of tegen samenvatten.

Ongeveer een kwart van de Amerikaanse stemgerechtigden is Christelijk-conservatief. Een eigen kandidaat naar voren schuiven lijkt dus een optie. Maar als de geschiedenis iets leert, is het wel dat er in het Amerikaanse twee-partijen stelsel geen ruimte is voor onafhankelijke presidentskandidaten.

In 1912 verdeelde oud-president Teddy Roosevelt als onafhankelijke kandidaat de Republikeinse partij, wat de Democraten de winst opleverde. Ross Perot deed hetzelfde in 1992; exit George Bush sr., entree Bill Clinton. Met de bijna drie procent stemmen die Ralph Nader kreeg had Al Gore in 2000 op zijn sloffen gewonnen.

Christelijk-conservatief Amerika zit in een onmogelijke spagaat. Moeten zij een Republikein kiezen om zo een Democratische president te voorkomen? Trouw blijven aan hun Christelijke standpunten en blanco stemmen? Of toch een eigen kandidaat steunen om zo gewetensbezwaren te voorkomen? Voorlopig is bidden voor stemadvies van hogerhand de enige optie.